Goa & Kerela

Hallo allemaal!

Ik vond het wel weer eens tijd voor een berichtje aangezien dat een maand geleden is. Er is ontzettend veel gebeurd!
Op 1 April zijn Ellen en ik in het vliegtuig gestapt naar Goa! Ik was er naar anderhalve maand wel even aan toe om weg te gaan en meer van India te kunnen zien. We zijn 2 nachten naar Anjuna beach geweest, die bekend staat om de hippies. Nou dat hebben we gemerkt! Het was heel erg raar om na 1,5 maand allemaal touristen te zien, het strand, normaal eten en gewoon doen en laten waar we zelf zin in hadden. Er was een grote hippiemarkt met allemaal leuke kraampjes. Helaas konden we niet zo veel meenemen aangezien we alleen een rugzak mee hadden voor 2 weken. Alle mensen roepen looking is free en alle dingen die ze in hun kraampje hebben hangen om zo de mensen binnen te lokken. Alleen was dat een beetje irritant aangezien ik zelf ook wel kan zien wat er in hun kraampje te vinden is! Ook hebben we een scooter gehuurd en zijn naar een fort gegaan die mooi uitzicht had op Panjim, de hoofdstad van Goa. Het verbaasde ons echt hoe makkelijk alles ging. Als we iets wilden dan lukte dat. Heel anders als op het project, want hier duurt alles minimaal 2 weken voordat je iets voor elkaar hebt. Verder hebben we genoten van het strand en van het lekkere eten. Daarna hebben we een nachtje in Panjim doorgebracht wat verder niet heel bijzonder was. De volgende dag zijn we naar Old Goa gegaan. Waar allemaal oude kerken en gebouwen staan uit de Portugese tijd. Daarna Ontmoette we Alex, een super leuke taxichauffeur, die ons meenam naar een kruidentuin. We kregen daar een rondleiding van alle soorten kruiden die ze in India gebruiken voor het eten of voor medicijnen. Daarna nam Alex ons mee naar een plekje waar we vanaf een berg alle oude gebouwen konden zien die we die ochtend bezocht hadden.
Daarna hebben we een nachtje op een treinstration doorgebracht want onze trein naar Kerela ging om 3 uur 's nachts. We hebben heerlijk geslapen op een houten bankje en de tijd ging echt heel snel. Daarna hebben we 14 uur in de trein gezeten. We dachten dat we lekker konden slapen, maar we hadden gewoon een stoel die niet naar achter kon en de airco was veel te koud. Elke keer kwamen mannetjes langs met eten en chai (de indiase thee). Ondanks alles ging de reis heel erg snel en voordat we het wisten waren we aangekomen in Ernakulam town. We hadden geen flauw idee waar we heen moesten en van de kaart die in mijn boekje stond klopte helemaal niks, dus we hebben ons maar laten overhalen door een tuktukmannetje om ons naar Fort Kochi te brengen. Hij was ontzettend aardig en bracht ons naar een goedkope homestay met restaurantje. We kregen een kamer gewoon in het huis van een familie. Usha, haar man, haar ouders en haar zoontje. Die echt ontzettend aardig waren! Die avond zijn we gelijk naar een Kerelase dansvoorstelling gegaan wat heel erg leuk was. De volgende dag namen we een tour door Fort kochi met de tuktuk en gingen we langs alle interessante plekken om te bezoeken. Die avond zijn we weer naar een dansvoorstelling gegaan, Kathakali. Eerst konden we een uur van te voren kijken hoe ze zich opmaakten voor de show en daarna deden ze een scene uit een toneelstuk. De volgende dag hadden we een backwater trip geregeld. Het was een boot waar 14 mensen in konden die over de rivier werd aangestuurd door twee mannen met stokken. Het ging ontzettend sloom maar het was echt heel relaxed. Na de lunch begon de lucht alleen een beetje donker te worden. De vorige avond hadden we ook al de hele avond kei harde regen en onweer en ik was een beetje bang dat we er nu middenin terecht kwamen terwijl we op die boot zaten. dat gebeurde dus ook. Er kwam kei harde regen en onweer en de bliksem sloeg zelfs een palmboom in ongeveer 100 meter bij ons vandaan. Ik was blij toen we eindelijk weer aan land kwamen. Achteraf is het wel grappig maar op dat moment was ik behoorlijk bang (als enige want iedereen zat mooie foto's te maken en te genieten van het weer). We hadden al onze spullen meegenomen want we wouden niet meer terug naar Kochi, maar door naar Allepey, dus dat hadden we afgesproken met de taxichauffeur, alleen die bracht ons naar een busstation dicht bij Kochi waardoor we pas heel laat aan zouden komen in Allepey. En omdat het zo hard regende was het beter om nog een nachtje in Kochi te blijven en de volgende ochtend door te gaan naar Allepey. Gelukkig was de homestay nog vrij en Usha en haar familie was blij ons weer te zien. Die avond hadden we wel zin in een biertje of een wijntje, maar omdat ze de verkiezingen hadden konden we dat amper krijgen. Usha stuurde ons naar een restaurantje die het wel had, maar toen we daar aankwamen hadden ze problemen met hun vergunningen gehad. Een jongen die daar werkte bracht ons met de auto naar een restaurantje van zijn oom waar ze bier schonken in koffiekoppen. Iedereen was zo aardig in Kochi. Daar hebben we lekker gegeten, Uno gespeelt met de jongen, Steve en een collega en na het eten werden we uitgenodigd voor een Indiase bruiloft. Daar hebben we allemaal leuke mensen ontmoet en lekker gedanst. De volgende ochtend zijn we gaan ontbijten met Steve want hij wilde ons wel helpen met onze plannen naar Allepey. We hadden alweer al onze spullen ingepakt, klaar om na het ontbijt te vertrekken. We gingen naar een informatiewinkeltje en de trein ging pas om 2 uur want we hadden onze plannen gewijzigd om niet meer naar Allepey te gaan maar gelijk door naar Varkala. Dat lag meer in het zuiden. Het was 4 uur met de trein dus dat vonden we alweer te laat. Dus we besloten om nog een nachtje te blijven. Daarna nam Steve ons mee naar de watervallen met een rijke vriend van hem, waar we bij zijn huis dus ook een ritje hebben gemaakt op een Harley Davidson. We hadden het voorstel aangenomen om te verhuizen naar een gesthouse van een vriend van Steve, Ali omdat dat goedkoper was. Omdat de verkiezingen bezig waren kwamen we in de file omdat er mensen aan het demonstreren waren. Dus uiteindelijk kwamen we in het donker aan en konden we alleen de watervallen horen. Die nacht kwamen we weer terug en hebben we met een aantal vrienden gezeten in het gesthouse. De volgende ochtend ontmoette we meneer Weissmann. Een Amerikaanse man van in de 60 die nu al twee jaar in Israel woont en al 10 jaar naar India komt en een soort suikeroompje voor de jongens is. We hadden weer onze spullen ingepakt en stonden op het punt te vertrekken toen hij vroeg of we met hem wilden ontbijten. Dus dat deden we. Nou die kerel is echt een toneelstuk om naar te kijken en hij blijft maar doorkletsen dus op een gegeven moment waren we alweer te laat voor de trein van 1 uur en dachten we nou dan nemen we die van 2 uur wel. Maar toen zijn we weer overgehaald om te blijven en mee te gaan naar een groot winkelcentrum Lulu in Ernakulam. Vanaf toen hebben we maar besloten in Kochi te blijven want we kwamen er maar niet weg. Eigenlijk vonden we het heerlijk al die spontane acties en niet wetend wat je de volgende dag gaat doen. Alle Indiers leven bij de dag dus wij besloten dat ook maar te doen en de stakke planning die we hadden maar te negeren. Uiteindelijk zijn we in Kochi gebleven en hebben vanuit daar allemaal leuke dingen gedaan. We zijn nog wel een nachtje naar Allepey geweest omdat we toch nog wel wat meer wilden zien en daar kwamen we in een Gesthouse terrecht van een vriend van Ali. Er waren ook twee duitse meiden waar we mee naar het strand gingen en een kamelenritje gemaakt hebben. 's avonds hebben we lekker op zijn dakterras gezeten met nog wat andere vrienden van hem en de volgende ochtend zijn we weer terug gegaan naar Kochi.
Het was heel erg leuk want iedereen kende ons op een gegeven moment en van de bruiloft en van Ali en Steve en zo hebben we een hele leuke tijd gehad. We hebben een poedermasage gehad, zijn gaan zwemmen in een zwembad (wauw na 2 maanden was dat zoooo lekker), hebben bij bijna alle restaurantjes gegeten, we zijn een ochtend naar een soort olifantenbos gegaan, waar de olifanten getraint worden en daar mochten we ze wassen en met ze op de foto. En we werden nog een keer uitgenodigd voor de bruiloft van de broer van Ali. Wat ontzettend leuk was maar wel heel raar. In India duurt de bruiloft 2 dagen. Maar het is totaal niet chic hoe wij dat in Nederland zouden doen. Er is een zaal, zonder decoratie, er staan allemaal plastic stoelen, er is een podium met een bank voor het bruidspaar, er staan tafels met papier er op en de mensen eten van plastic bordjes. Maar alles was zo gezellig en Ellen en ik hebben ons vooral vermaakt met alle kinderen. Iedereen stelde zich aan ons voor en soms leek het alsof wij interessanter waren dan het bruidspaar. Weer was iedereen ontzettend aardig en behulpzaam voor ons.
De 14e namen we 's avonds de nachtbus terug naar Chennai. Je kan hier gewoon de dag van te voren een ticket boeken om naar de andere kan van het zuiden van India te gaan. Echt bizar. En 's ochtends kwamen we weer aan in Chennai. Weer werden we goed geholpen. Ik denk dat ik nog wel wat dingen vergeten ben te vertellen, maar in ieder geval hebben we het ontzettend naar ons zin gehad.

Op het begin was het ontzettend wennen om weer terug te zijn op het project en we hadden zelfs een beetje heimwee naar Kerela. Daar konden we doen en laten wat we wilden terwijl we hier toch gebonden zijn aan de regels en ideeen van Father. Maar het is goed om weer terug te zijn!
We hebben nog maar 2,5 week dus we zijn nu tempo aan het maken met het sponsorgeld.
Dat gaat eigenlijk wel goed. Het kippenhok is gebouwd zowel buiten als binnen. Er waren 70 kippen gekocht, alleen er zijn er al 20 dood. De tvkast is bijna af, we hebben tafels en banken besteld voor de teken/schilderruimte. Vandaag nemen we de jongens mee naar de bioscoop, morgen gaan we naar Vellore om de rijstmachine te kopen, de 25e hebben de jongens de heledag spelletjes dag door ons georganiseerd, ik hoop maar dat dat goed gaat. Gister hebben we daar alle spullen voor gekocht. En volgende week gaan we kijken voor het geluidssysteem.
Ik denk dat dit het wel zo'n beetje was!
Hoe is het in Nederland? Hier is het 40 graden ongeveer.
Ik kijk uit naar jullie reacties!
En stiekem heb ik ook wel weer zin om naar huis te gaan!
Liefs, Merel